خدایا چرا من را ترنس آفریدی؟!

 

«در اینجا هیچ ترنسی وجود ندارد. اگر هم باشد اصلا خودشان را نشان نمی‌دهند چون می‌ترسند با خطر مرگ مواجه شوند». 

این بخشی از صحبت‌های آریا بود، زن ترنس افغانستانی از ولایت نیمروز که سال‌هاست به خاطر هویت جنسیتی خود متحمل فشارها و سختی‌های فراوانی شده است. او به خاطر تمسخر و آزار و اذیت جامعه، سرانجام و علیرغم میل باطنی تحصیل را رها کرد. او همچنین به دلیل فشار خانواده چندین سال در خانه حبس شده بود. آریا در این رابطه می‌گوید:

«من را در خانه بندی (زندانی) کرده بودند چون نمی‌خواستند که کسی بفهمد من ترنس هستم. من اگر آن زمان از خانه بیرون می‌رفتم حتی همسایه‌ها را نمی‌شناختم چون دائما در خانه بودم.

پیش از حبس در خانه، وقتی بیرون می‌رفتم من را کتک می‌زدند و می‌گفتند چرا اینطوری هستی، وقتی برایشان توضیح می‌دادم، نمی‌فهمیدند و اذیت می‌کردند. از طرفی مشکلات زیادی با خانواده خودم داشتم و اصلا من را درک نمی‌کردند. مرا کتک می‌زدند و تهدید می‌کردند که مرا از خانه بیرون می‌اندازند».

آریا چند ماه قبل به سختی توانست از خانه‌اش در نیمروز فرار کند و بعد از سختی‌های فراوان خود را قاچاقی به ایران رساند تا زندگی جدیدی را شروع کند. 

اما همه چیز آن‌طور که تصور می‌کرد نبود. او سرپناهی برای زندگی و کاری برای امرار معاش نداشت، کسی را نمی‌شناخت و جایی را هم بلد نبود، مورد سواستفاده جنسی و جسمی قرار گرفت و همچنان هم در شرایط سختی زندگی می‌کند.

«من هر شب با آرزوهایم می‌خوابم و با خودم می‌گویم چه موقع من از این مشکلات خلاص می‌شوم، هر شب گریه می‌کنم، به خدا می‌گویم چرا من را اینجوری آفریدی؟ اگر من طبیعی هستم و مرا اینجوری آفریدی، پس چرا هیچ درک و عقلی به بقیه ندادی تا من را درک کنند که من اینجوری هستم و مرا قبول کنند».

 حال آریا تصمیم دارد به افغانستان برگردد، کشوری که از آنجا فرار کرده بود. او امیدوار است که در سرزمین مادری خود گوشه امن و به دور از خانواده یافته و بتواند زندگی جدیدی را شروع کند.

گزارش از: آرتمیس اکبری